Woensdag 19 april 2017

Eindelijk, na 41 jaar, ga ik terug naar het land waar ik geboren ben. Samen met mijn zoon, Emiel. Hij wil weten of mijn stoere verhalen over slangen in huis en bomen klimmen wel kloppen.

'Gedwongen' mee met ouders naar Nederland in maart 1976, die hun kinderen een betere toekomst toewensen. Een meisje met 2 vlechten, jurkje aan en huppelend door het leven. Aankomst Schiphol met moeder, 1 zus en 2 broertjes. Mijn 2 oudste zussen waren nog in Suriname en zouden na half jaar overkomen. Mijn vader woonde al 1 jaar in Nederland om ervoor te zorgen dat hij huisvesting en een baan had.
Die dag op Schiphol. Het was winterskou. In een kriebelige coltrui gehezen. Het voelde niet goed. Beknellend en jeukerig. Een wollen muts met oorflappen en 1 pompon. Waar ging ik wonen? Vond ik het spannend? Niets van dat weet ik meer.

Vandaag 19 april, kreeg ik een gevoel van 'reverse'. Terug in de tijd. Net zoals je vroeger een videoband terugspoelde. Wie wilde ik zien? Wat wilde ik zien? Wisten zij nog wie ik was? Alle familieleden in Suriname heb ik besproken met mijn ouders, dagen voor mijn vertrek. Wie leven er nog? Wie zijn er dood? Zes broers en zussen waren overleden van mijn vader. En 1 broer van mijn moeder. Deze broer ging terug naar Suriname om te sterven. Waarom ga je (terug) naar een plek om te sterven waar je geboren bent? Zou ik teruggaan naar Suriname om te sterven? Ik denk het niet. Nederland is mijn thuis na 41 jaar. Ik hou van de seizoenen, de mensen, het eten en de discipline. Alles loopt soepeltjes in Nederland.

Die vermeende woensdag, 19 april 2017, was ik op tijd uit bed, koffers klaar. Aangekomen op Schiphol naar incheckbalie 27. Zitplaatsen had ik gereserveerd. Helaas, deze plekken waren niet beschikbaar. De rijen liepen in elkaar over: diegene die al hadden gereserveerd via internet met diegene die niet hadden gereserveerd. Getver, na 5 kwartier konden we naar de douane. En om 10:20 uur zaten we in het vliegtuig. Mooi op tijd. We vlogen met Tuifly (lees SLM). Na 15 minuten kregen we slecht nieuws. Een klep bij een van de vleugels ging niet omlaag. We moesten terugvliegen, maar eerst 40.000 kg kerosine lozen in de lucht. 40.000 km? Gesproken over letterlijke luchtvervuiling! Zou Martin zeggen. Volgens de piloot verdamp kerosine in de lucht. Let's hope. Ik keek naar de gezichten in het vliegtuig. Teleurstelling maar ook angst. Ik bleef vrolijk naar mijn zoon. Hij leek er koeltjes mee om te gaan. We zouden toch nu niet sterven? Eerst moest ik Suriname hebben gezien. Ik moest denken aan april 2016. Ik kon toen niet naar Suriname vanwege Zika. Is het mij niet gegund dit land te zien? Het vliegtuig begon steeds meer te schudden. Ik was redelijk dicht bij de hemel; de weg ernaar toe was nu wel erg makkelijk. Na enkele minuten maakte we flinke klapper op de grond. Opluchting bij de mensen. We hoorden ook mensen schreeuwen, boos worden, huilen. Gelaten liet ik het over mij heen komen. Ik was verdrietig en gelaten. Wat nu? We mochten het vliegtuig niet verlaten vanwege veiligheidsredenen. Om 17:00 uur, na alle controles, mochten we weer vliegen. Blijdschap alom. Meeste passagiers vielen in slaap. Ik was wakker, klaar om weer na te denken over Suriname. Waar was ik met mijn gedachten gebleven? Een leuke bijkomstigheid; bij een vertraging van meer dan 5 uur zouden we gecompenseerd worden voor 1200 euro. Niet slecht verdiend, dacht ik zo! Wederom, na 15 minuten, de piloot over de speakers. Weer slecht nieuws: de kleppen gingen wederom niet omlaag. GVD!!! Weer moesten we 40.000 km kerosine lozen. Teleustelling, vermoeidheid en gewoon geen puf hebben om boos te worden. Na de 2de landing gingen enkele uit hun plaat. Ze wilden zo snel mogelijk het vliegtuig verlaten. Scheldpartijen, woede en vooral teleurstelling en vermoeidheid. Om 19:00 uur mochten we het vliegtuig verlaten. Terug thuis ging zoonlief naar bed en ik kroop achter de computer. Nederland is overladen door spelregels. Dus, welke spelregels waren er voor dit soort calamiteiten. 2 uur zoeken op internet bracht mij uit op Brussel. Bescherming van passagiersrechten. Heerlijk toch, wonen in Nederland!

Nu maar slapen en morgen bellen naar Tui en mijn recht halen! Ik zat al flink in mijn vechtershouding....en zo viel ik ook in slaap.